A primeira vez que alguén escoitou este estraño son foi na década dos
60, cando a tripulación dun submarino que navegaba polas augas do Océano
Antártico decatouse dunha chamada extrañamente repetitiva, parecida ao
graznido dun pato. Desde entón, o ruído, ao que denominaron en inglés
«bio-duck», ha intrigado aos mariños e científicos que se achegan ao
continente xeado.
O son, segundo explican na web da revista Science, consiste nunha serie
de pulsos cun intervalo de 3,1 segundos entre dúas series. Fai uns anos,
os científicos descubriron que se repite cada inverno e cada primavera
simultáneamente no leste do mar de Weddell e en Australia Occidental.
Agora, un grupo de investigadores de cetáceos cre resolver o misterio.
Nun estudo publicado na revista Biology Letters, aseguran que as
chamadas son producidas polas ballenas minke do Antártico (Balaenoptera
bonaerensis). O descubrimento proporciona novos coñecementos sobre o
comportamento desta especie de cetáceos pouco coñecida, obxectivo
principal dos cazadores de ballenas xaponeses.
Os investigadores colocaron sensores que recollen datos acústicos no
corpo de dous ballenas en 2013. Un sensor gravou durante 18 horas, e o
outro durante oito. As ballenas etiquetadas viaxaban coas súas
compañeiras en grupos de cinco a 40 animais, alimentándose case sen
parar. Os sensores rexistraron 32 chamadas claras, suficientes para que
os investigadores vinculasen de xeito concluínte que o son procedía das
ballenas minke.
As ballenas fixeron 26 destas chamadas cando estaban preto da
superficie, ás veces xusto antes de comezar bucear para buscar comida.
Os científicos compararon os seus grabaciones con outras chamadas
similares recolleitas ao longo dos anos, e creen que proceden da mesma
fonte.
Os investigadores aínda non saben o propósito das chamadas das ballenas,
pero creen que poderían axudarlles a coñecer mellor o comportamento e a
migración destes cetáceos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario